Parmak uçlarımdan yolunu bulup, tuvale dağılan cevherim,

Fırçanın ucundaki kahvenin sarı zeminde dağılışını izlerken,

Kanatlanıp kendi evrenime dalıyorum

Zaman yok sadece an var

Dünyaya dair tüm sesler susmuş

Ruhum fırça, boya ve duygularım

Tuval sonsuzluk

Benliğim önümde dans ediyor

Hiçliğimden varoluşuma tanıklık ediyorum

Cennetin varlığını duyumsuyorum

Cenneti benim oluşturmam ise bir kıvanç

Daha nicelerini yaratabilirim

Heyecan ile dağılan boyanın ahenginde salınıyorum

İz bırakmanın rahatlığıyla, elimde fırça

Bütün sahtelik katmanlarını geride bırakıyorum

Bana dayatılan mışlıklar,

Mış olduklarını kabullenip

Rahatsız etmeyi bırakıyorlar

Yalan rüzgarı esmeyi bırakıyor

Sükunet bulmuş yüreğim

Kendim olmanın nihayetinde susuyor

Çığlıklar bitiyor, isyanlar geri çekiliyor

Benden buraya kadar diyor

Git yoluna, mabedini buldun!

Sunağına sun kendini

Soluğunda hisset ezeli varoluşun

Eşsiz melodilerinin,

Büyüleyici tınısını…