Nasrettin Hoca fıkralarından birinde, oturduğu dalı kesen Hoca’ya gülenlerin hikayesi vardır. Bu hikaye, aslında bugün içinde bulunduğumuz durumu ne kadar da güzel özetliyor. Kendi eliyle oturduğu dalı kesenlerle, yediği yemek tasını pisletenler arasında zihniyet olarak hiçbir fark yok. Atalarımız boşuna “Düşmanı dışarıda değil, içinizde arayın” dememişler. Bu söz, maalesef ki günümüz Türkiye’sinde somut bir gerçekliğe dönüşmüş durumda.

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nde yaşanan ve 23 bin DİSK üyesi çalışanın grev hakkını kullanması, bu durumun en acı örneklerinden biri. Bu olayın benim nezdimdeki Türkçe karşılığı, “maymunun fazla muz yemek için şaklabanlık yapması”ndan başka bir şey değil. Kendi çıkarları uğruna, bütün bir yapıyı riske atan bu anlayış, kabul edilebilir değil.

Eğer ben İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı olsaydım, bu durumu kökten çözecek adımlar atardım. Öncelikle, Büyükşehir’e bağlı tüm şirketleri kapatır ve herkesi işinden ederdim. Bu radikal bir karar gibi görünse de, mevcut düzenin bozulması için gerekliydi. Ardından, yeni şirketler kurar ve bu şirketlere asgari ücretle yeni elemanlar alırdım.

Daha da önemlisi, bu tür sendikal hareketlerin önüne geçmek için farklı bir strateji izlerdim. Tek bir büyük şirket yerine, her bir işletme için küçük alt şirketler kurardım. Bu alt şirketler, DİSK’e üye olmanın önüne geçecek şekilde, sendika üyeliği için gerekli limiti aşmadan yapılanırdı. Bu sayede, hiç kimsenin sendikal örgütlenmeye girmesi mümkün olmaz ve iş barışı kalıcı olarak sağlanırdı. Çünkü anlaşılan o ki, bazı durumlarda, değişimin radikal olması, mevcut düzenin yarattığı sorunların önüne geçmek için tek çaredir.