Bugün 1 Eylül… Takvim yaprakları bize sadece yeni bir ayı değil, aynı zamanda “Dünya Barış Günü”nü de hatırlatıyor. Ne acıdır ki bu özel günün tarihi, insanlığın en karanlık sayfalarından birine, İkinci Dünya Savaşı’nın başladığı güne denk geliyor. Savaşın yıkıcılığından ders alması gereken insanlık, hâlâ aynı hataları yapmaya devam ediyor.
Bugün hâlâ savaşların gölgesinde yaşayan çocuklar var. Çantasını sırtına takıp okula gitmesi gerekirken bombalardan kaçan çocuklar… Çocuğunu parka götürmek yerine, sınır kapılarında umut arayan anneler… Topraklarını savunmak yerine, göç yollarında canını kurtarmaya çalışan insanlar…
Barış, aslında insanlığın en basit hakkı. Ama ne yazık ki en çok ihmal edilen, en çok ötelenen değer de yine barışın kendisi.
Atatürk’ün yıllar önce söylediği gibi: “Yurtta sulh, cihanda sulh.” Bu söz sadece bir temenni değil, aynı zamanda tüm dünya için bir yol haritası olmalıydı. Oysa bugün bakıyoruz, dünya liderlerinin dudaklarında barış kelimesi dolaşsa da silah fabrikaları hâlâ aralıksız çalışıyor.
Ne acıdır ki barışın evrensel sembolü olan zeytin dalı, ülkemizde kıyıma uğruyor. Asırlardır Anadolu topraklarının bereketini, barışını ve direncini simgeleyen zeytin ağaçları, madencilik, sanayi yatırımları ve rant uğruna sökülüyor. Barışı temsil eden zeytin, bugün tam da kendi vatanında savaşın kurbanı gibi toprağından koparılıyor. Oysa zeytin ağacı, kökleriyle binlerce yıl öncesine uzanan bir “yaşam ağacı”dır. Onu yok etmek, aslında barışa ve yaşama dair umudu yok etmektir.
Peki biz bireyler ne yapabiliriz? Aslında barış, sadece devletler arası mesele değildir. Evimizde, işyerimizde, mahallemizde bile barışı inşa edebiliriz. Birbirimizi anlamaya çalışarak, farklılıklarımızı zenginlik kabul ederek, hoşgörüyü elden bırakmayarak barışa katkı sunabiliriz. Çünkü barış büyük büyük anlaşmalarla değil, küçük küçük iyiliklerle başlar.
Bugün Dünya Barış Günü… Gelin, sadece bugünü değil her günü barışın günü yapalım. Çünkü barış bir gün değil, her gün hatırlanmayı hak ediyor. Ve unutmayalım: Barışı simgeleyen zeytin dalını korumak, aslında kendi geleceğimizi korumaktır.
